به نقل از «همشهری آنلاین»

رازهای پیچیده گریه کردن مردان

تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۷۴۹۷۷

به گزارش همشهری آنلاین، گریه کردن یک راه سالم برای آزاد کردن احساسات و پاکسازی روحی شما است. اگر چه بسیاری از مردان تمایل دارند که اشک خود را از دیگران پنهان کنند و معمولاً جلوی گریه خود را می‌گیرند اما متخصصان بر این باورند که بعضی از مردان عموماً به مدت زمان طولانی گریه نمی‌کنند و علت آن هم این است که خودشان تمایل به این کار دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسیار رایج است که مردانی را ملاقات کنید که سال‌ها و دهه‌ها گریه نکرده‌اند و علت آن هم آموزش‌های غلط به مردان در دوران کودکی است.

جامعه به گونه‌ای پیش رفته است که اگر مردی بگوید که از گریه کردن اِبایی ندارد و خجالت نمی‌کشد، کمی برای دیگران خنده‌دار است. بله اما باید قبول کنید که مردان نیز مانند ما احساسات دارند، می‌خندند و گریه می‌کنند. بسیاری از مردان حتی جلوی گریه کردن خود را هنگام تماشای تلویزیون و فیلم‌های غمگین هم می‌گیرند.

احساس فشار

بعضی از مردان احساس می‌کنند که اگر گریه کنند، مردانگی‌شان زیر سوال می‌رود. آنها بسیار دوست دارند که اقتدار مردانه خود را حفظ کنند و به همین دلیل برای گریه گارد می‌گیرند.

بعضی از مردان فقط در مواقع بسیار حیاتی به خودشان اجازه گریه می‌دهند که آن هم ممکن است مرگ عزیزانشان باشد. از آن جایی که در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که فشار و مشکلات بسیار زیاد است، در نتیجه نباید انتظارات جنسیتی بسیار سختی داشته باشیم.

مطالعات نشان می‌دهد مردانی که از لحاظ احساسی در دسترس هستند و از گریه کردن ابایی ندارند ، معمولاً در زندگی پدر نداشتند اما در بین آنها افرادی هم هستند که با وجود پدر باز هم احساسات خودشان را پنهان نمی‌کنند و علت آن هم تربیت درست آنها است.

تحقیقات نشان می‌دهد که تقریبا تا ۵ سال پیش مردان به شدت در برابر گریه کردن جبهه می‌گرفتند و گارد داشتند اما هم اکنون کمتر با این گونه مردان مواجه می‌شوید. این طرز تفکرهای غلط کم کم در حال محو شدن است. اگر امروزه مردی وجود داشته باشد که فکر کند گریه کردن او باعث قضاوت دیگران در موردش می‌شود ، یعنی ارزش خودش را نمی‌شناسد.

مردان هم به اندازه زنان احساساتی می‌شوند

گرچه همیشه زنان را افرادی احساساتی می‌دانیم اما باید بدانید که با مردان هم به اندازه زنان احساساتی می‌شوند و هوش عاطفی مردان به اندازه زنان است. مطالعات صورت گرفته روی زوج‌ها نشان داد، مردان هم به اندازه زنان با میزان استرس همسرشان هماهنگ بوده و به همان اندازه قادر به حمایت از آنها هستند.

در زندگی مردان احساسات در پشت سر و در زندگی زنان در پیش رو قرار دارند. هورمون تستوسترون بر احساسات مردان اثر گذار است و سبب تفکر منطقی آنها می‌شود. زنان با عواطف خود بیشتر در تماس هستند، اما مردان باید روی این قضیه کار کنند تا روابط شادتری داشته باشند.

علت ضعیف بودن مردان از نظر احساسی

ارتباط بین نیم کره چپ مغز بعنوان جایگاه منطق، و نیم کره راست مغز بعنوان محل عواطف باعث می شود که احساسات، در زنان قوی تر باشد اما در مردان این ارتباط ضعیف‌تر بوده و باعث می‌شود دسترسی به احساسات برای مردها سخت باشد.

مردها و پسرها نسبت به احساسات واکنش کمتری نشان می‌دهند و در تفسیر پیام‌های غیرکلامی نهفته در ژست بدن، حالت صورت و لحن صدا ضعیف عمل می‌کنند . دیدن صحنه‌های دردناک باعث تحریک بخش گسترده‌تری در مغز زنان می‌شود و آنها جزئیات این حادثه را در ذهن خود برای همیشه حفظ می‌کنند اما این صحنه ممکن است در همان ساعت اولیه احساسات مردان را درگیر کند اما به زودی آنها جزئیات حادثه را فراموش خواهند کرد.

زن‌ها زمان بحث و دعوا با همسر تا مدت‌ها این موضوع را فراموش نمی‌کنند و هم چنان ناراحت و عصبانی هستند اما مردان خیلی راحت و سریع فراموش خواهند کرد.

پسرها از همان کودکی در مقایسه با دختران ارتباط چشمی کمتری برقرار می‌کنند و به اشیای متحرک مثل ماشین بیشتر توجه می‌کنند . همچنین والدین با پسرانشان کمتر در مورد عواطف و احساسات صحبت می‌کنند و واژه‌های مربوط به احساسات، دایره لغات ذهن پسرها کمتر است. بنابراین مردها کمتر صحبت می‌کنند و هنگام صحبت با دوستان خود در حال تبادل اطلاعات در مورد خرید، ورزش، ماشین یا کامپیوتر هستند اما زنان بیشتر صحبت کرده و ارتباط برقرار می‌کنند.

مردان احساس خود را با خشم سرکوب می کنند

خشم هم چنان یک ویژگی مردانه به حساب می‌آید زیرا مردان به خاطر سرکوب کردن احساسات و بها ندادن به احساسشان و برای اینکه آن را بتوانند کنترل کنند، خشمگین می‌شوند.

چرا به گریه کردن نیاز داریم؟

گریه کردن می‌تواند به ما کمک کند که از مشکلات گذشته عبور کنیم و احساسات قوی خود را به جریان بیندازیم که معمولاً خودش را با گریه نشان می‌دهد.

علاوه بر آن فریاد زدن هنگام گریه می‌تواند پروسه بهبود پیدا کردن از یک کشمکش احساسی را آسان‌تر کند. گریه یک خروجی مناسب است و ما را از انزوا دور می‌کند. همچنین خشم، عصبانیت و اضطراب را کاهش می‌دهد. گریه یک مکانیسم آزاد سازی سریع است که به ما در بهبودی سریع‌تر کمک می‌کند. زمانی که مردان اعتیاد به گریه کردن دارند اما از این کار اجتناب می‌کنند، جلوی این پروسه طبیعی را می‌گیرند. در نتیجه نمی‌توانند به سادگی از احساسات تخریب کننده گذشته عبور کنند و بهبودی را برای خودشان سخت‌تر خواهند کرد.

گریه کردن اصلا رفتار زنانه‌ای نیست، بلکه یک رفتار انسانی و کاملاً نرمال و طبیعی است. تحقیقات نشان می‌دهد که هورمون استرس هنگام گریه کردن در اشک‌های ما وجود دارند که با اشک ریختن، می‌توانیم آنها را از بدن خود خارج کنیم و بنابراین فواید بسیار زیادی برای بدن ما خواهد داشت.

عبور از ترس‌های گذشته

اگر تمایل به گریه کردن دارید اما نمی‌توانید این کار را انجام دهید، بهتر است که به یک موسیقی غمگین گوش دهید که باعث افزایش احساسات شما می‌شود. عکس‌های قدیمی را نگاه کنید تا هر طور که شده اشک شما سرازیر شود.

کلید موفقیت در این راه، این است که به خودتان اجازه ریلکس بودن و آرامش دهید. به خودتان اجازه دهید که تجربیات گذشته را پشت سر بگذارید که برای شما اتفاقات دردناکی بوده است.

گاهی اوقات تماشای یک فیلم، گوش دادن به موسیقی و نگاه کردن به عکس‌های قدیمی می‌تواند به گریه کردن شما کمک کند.

همه این گزینه‌ها مناسب هستند؛ نه تنها می‌توانید با گریه کردن به سلامت جسمانی خود کمک کنید، بلکه روح و روان شما نیز آرام می‌شود.

اگر عادت به گریه کردن ندارید و یا توانایی این کار را ندارید، حتماً باید به یک درمانگر و روانشناس در این زمینه مراجعه کنید. باید به مردان نیز کمک کنید که به ترس خود در برابر گریه کردن غلبه کنند و از این کار خجالت نکشند تا بتوانند قدرت احساسات خود را افزایش دهند.

همه ما دوست داریم که عقاید و احساسات خود را با دیگران به اشتراک بگذاریم و اجازه ندهیم در زندگی شکست بخوریم و این کار را با همکاری دیگران انجام دهید اما گاهی اوقات دچار دردسرهایی می‌شویم که باید اجازه دهیم احساسات طبیعی ما شکوفا شوند. پس بهتر است که به مردان هم کمک کنید تا هر چه زودتر از این تفکرات غلط و نادرست خلاص شوند و سعی کنند که احساسات خود را ابراز کنند. یک مرد واقعی هرگز اجازه نمی‌دهد که انتظارات جنسیتی باعث آسیب زدن به احساساتش شود. در نتیجه ترس از اشتباه در مورد گریه کردن را در خودش برطرف می‌کند.

منبع: نمناک

۱۰ سؤال ظاهرا ساده اما ناپسند که نباید از دیگران بپرسید یک روش ساده برای بهبود تمرکز و حافظه ۸ راهکار که اضطراب را در دانش‌آموزان کاهش می‌دهد کد خبر 790796 برچسب‌ها مردان خبر مهم مهارت‌ها فرد

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: مردان خبر مهم مهارت ها فرد اندازه زنان گریه کردن احساسات خود نشان می دهد مردان هم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۷۴۹۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آشنایی با زنان عارفی که مردان دانشمند از محضرشان درس گرفتند

رابعه نه تنها به اربابان قدرت بی‌اعتنا است، بلکه می‌گوید:«وقتی به روشنایی چراغ سلطان، شکاف پیرهن دوختم، دلم روزگاری بسته شد. تا آن را باز نشکافتم، دلم گشاده نشد.» یعنی حتی استفاده از نور چراغ سلطان را موجب ظلمات قلب خود می‌داند! - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، "برای مردان بهره‌ای است از آنچه کسب کرده‌اند و برای زنان نیز بهره‌ای است از آنچه کسب کرده‌اند." (سوره نساء؛ آیه 32) در نگاه دینی، زن و مرد علیرغم تفاوت‌های جسمانی، در زمینه مقام بندگی و کسب معرفت یکسان هستند. زن در این نگاه هرچند مسئول امور منزل است، اما می‌تواند در مراتب علمی و دینی به بالاترین درجات برسد.

نوع زندگی و طریقت حضرت خدیجه (س) و حضرت زهرا (س) و دیگر زنان صدر اسلام می‌تواند معرف نگرش دین به جایگاه زن مسلمان باشد. زمانی که جامعه عرب، دختران را زنده به گور می‌کرد، پیامبر (ص) نهایت تکریم و محبت را نسبت به دخترشان ابراز می‌کردند. حضرت فاطمه (س)  در کنار کارهای منزل، جلسات تفسیر قرآن برگزار می‌کردند و در زمینه اعمال عبادی هم در زمره بهترین بندگان خدا هستند.

اما متأسفانه تاریخ شاهد آن است که علیرغم سفارش اسلام به یادگیری علم برای یک مسلمان، بدون در نظر گرفتن مسئله جنسیت، زنان حتی پس از ورود اسلام به سرزمین‌های مختلف، همواره مورد ظلم قرار گرفته و جرأت ورود به عرصه‌های مختلف علمی را ندارند. زنان آنچنان در تنگنا قرار داشته‌اند که ما کمتر اثری از ایشان در تاریخ گذشته جوامع می‌بینیم. وقتی به تعریف عرفان توسط مشایخ آن نگاه می‌کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که در تعریف عرفان و در کسب مقامات عرفانی نیز نباید تفاوتی بین زن و مرد وجود داشته باشد.

خبرگزاری تسنیم با مرور بخش‌هایی از زندگی زنان عارف برگرفته از بخش‌هایی از مقاله زهرا خاکباز، استاد دانشگاه، به بررسی جایگاه و منزلت این عرفای اسلامی در طول تاریخ پرداخته است.

رابعه عدویه؛ عارفی که مردان دانشمند از محضرش درس گرفتند

در میان زنان عارف اهمیت رابعه عدویه (بصری) کاملاً مشهود است. سخنان و کارهای او در کتاب تذکرة الاولیا و دیگر متون نقل شده است و مردان بزرگی مانند حسن بصری با او مراوده داشته‌اند و از محضرش بهره می‌برده‌اند، که بسیاری از سخنان رابعه از این عارفان نقل شده است.

رابعه، عارفی بزرگ است و تأثیر بسزایی در عرفان اسلامی داشته است. رابعه،از ابتدای کودکی مورد احترام امیران بوده است؛ شبی که متولد شد، در خان پدرش از شدت فقر لباسی نبود که بر تن او کنند. عیسی رادان (امیر بصره) به پدر او پیغام می‌دهد که: «من خود آیم و به محاسن، خاک آستان تو روبم.»

دلیل این تواضع، رساندن پیغام رسول خدا(ص) به امیر، از طریق پدر رابعه است. پیغمبر(ص) در خواب به پدر رابعه می‌فرمایند:«این دختر سیّده‌ای است که هفتادهزار از امت من در شفاعت او خواهند بود. پیش عیسی رادان رو...» عیسی رادان که این خواب را می‌شنود، شخصاً به بالین رابعه حاضر می‌شود. درواقع از کودکی امیران دنیا خاکسار رابعه هستند.

اما این تواضع دوطرفه نیست. رابعه نه تنها به اربابان قدرت بی‌اعتنا است، بلکه می‌گوید:«وقتی به روشنایی چراغ سلطان، شکاف پیرهن دوختم، دلم روزگاری بسته شد. تا آن را باز نشکافتم، دلم گشاده نشد.» یعنی حتی استفاده از نور چراغ سلطان را موجب ظلمات قلب خود می‌داند! این حد بی توجهی به دنیا و مالکان دنیا در سایر اقوال وی نیز دیده می‌شود.

آثار جنسیت زنانه بر رشد عرفانی و معنوی

نوشته شده روزی یکی از مشایخ بصره نزد رابعه شروع به بدگویی از دنیا می‌کند، رابعه به وی می‌گوید: تو دنیا را دوست داری که اگر دوست نداشتی، نیک و بد آن را به زبان نمی‌آوردی. «من احب شیئا، اکثر ذکره» و این حد اعلای اِعراض از دنیاست.

این نگرش رابعه فقط در کلام وی تجلی نیافته، بلکه در عمل نیز او یکی از بهترین نمونه‌های پرهیز از دنیاست. او به دلیل همین روی‌گردانی از دنیا، هیچ وقت حاضر به ازدواج نشد و طریقت دائمی او عدم توجه به جسم و پرورش روح بود. درباره قوت او آمده است که رابعه به روزی یک خرما  یا اندک پیه آبه‌ای قانع بود.

فاطمه نیشابوری؛ گمشده‌ای در عرفان اسلامی

یکی از اولیاء تصوف و عرفان فاطمه نیشابوری است. این زن در عالم عرفان و تصوف آنچنان مقامی دارد که جامی در نفحات الانس متذکر است که فاطمه دارای مقام ولایت بوده و می‌نویسد بایزید بسطامی دربار او و شوهرش می‌گوید: «یک زوج و زوجه دیدم که از مقامات عارفین و کمالات اهل یقین هرچه از آنها پرسیدم، جوابی دادند که دلیل خبرت و بصیرت آنها بود.»

ذوالنون مصری نیز در مقامات عرفانی این زن مانند بایزید بسطامی اظهار اعتقاد می‌کند. از این زن، با چنین درجه‌ای از عرفان، مختصر اطلاعاتی در دست است که از طریق آنها نمی‌شود جزئیات روحیات وی را متوجه شد.

خواهران بشر حافی؛ الگوی تقوا و پرهیزکاری

آنچه از رابعه، دربار عدم استفاده از روشنایی چراغ سلطان ذکر شد، در احوالات خواهر بشر حافی نیز آمده است؛ البته خواهران بشر، عارف بوده‌اند و در کتب احوالات عارفه‌ها، با عنوان «اخوات بشر حافی» اقوال و احوال ایشان ذکر شده است، اما این حکایت درباره یکی از آنهاست.

نقل شده است که زنی خدمت احمد حنبل رفت و عرض کرد: «تابستان بر بام پنبه می‌ریسم، به روشنایی مشعل سلطان. و کسان خلیفه می‌گذرند، به روشنایی چیزی رشته می‌شود. روا بُوَد یا نه؟» پرسیدند: «تو کیستی؟» گفت: «خواهر بشر بن حارثم.» احمد زار بگریست و گفت: «چنین تقوی از خاندان او بیرون آید.»

بشر حافی معترف است که پارسایی را از خواهرم آموختم. او کوشش داشت آنچه که به دست مخلوق تهیه شده است، نخورد.

نقش زنان در معنابخشی به زندگی خانوادگی و اجتماعی

کردیه دختر عمرو؛ بی اعتنا به ثروت دنیا

او از اهالی بصره یا اهواز بود. از او نقل شده است که گفت: «هیچ یک از صاحبان دنیا به جهت آنچه که داشتند، در نظرم بزرگ نیامد و هیچ مسلمانی را حقیر نشمردم.» و این نشان عرفان عمیق این بانوی عارف است.

اینکه انسان به کسی به خاطر مال و مقام احترام نگذارد و کسی را به خاطر فقر تحقیر نکند، نهایت زهدپیشگی است. ضمن آنکه این امر در دین مبین نیز توصیه شده است.

امام علی علیه السلام می‌فرمایند:«کسی که نزد توانگری رفته و به خاطر سرمایه‌اش برابر او فروتنی کند، دو سوم دین خود را از دست داده است.»

حبیبه عدویه و نیایش‌های عارفانه‌اش

از احوال او چیزی در دست نیست. تنها ابن جوزی در صفة الصفوة شرح مختصری درباره‌اش نقل کرده است. در احوال او آمده است که برای نماز به پشت بام خانه می‌رفت و می‌گفت:«خدای من، ستارگان نمودار شدند و دیده‌ها در خواب شد و پادشاهان درهای خود را بستند و در تو باز است...»

این نوع نیایش با پادشاه پادشاهان، نشان از این دارد که امید اول و آخر خداست، اگر تمام درهای دنیا بسته شوند، باز در درحمت الهی باز است و این امر، حاکی از عظمت روح این عارف و بی‌توجهی‌اش به دنیای دون است.

کسی که این چنین با پروردگارش نیایش می‌کند، قطعاً دل به دنیا و اهل آن نداده است، و از همه، بجز خداوند، ناامید است. عرفان حقیقی چیزی جز این نیست.

عقلاء مجانین

یک دسته از عارفان، عقلاء مجانین هستند. عقلاء مجانین درواقع کسانی هستند که دنیا در نظر آنها تا آن حدی حقیر و بی‌مقدار است، که از بند عقل معاش بیرون می‌آیند و سخنان و افعالشان رنگ و بویی از دیوانگی می‌گیرد. معمولاً خوراک و پوشاک و شمایل ظاهری برای ایشان مهم نیست.

این دسته از عارفان را، شاید بتوان آزادترین عارفان نامید. بهلول، از معروف‌ترین عقلاء مجانین است و سخنان حکیمانه‌ای از او نقل شده است، اما کسی او را تنبیه نمی‌کند، چون گمان می کنند دیوانه است، اما تاریخ قضاوت می‌کند که ایشان معمولاً عاقل‌ترین افراد زمانشان بوده‌اند.

در میان زنان عارف نیز، عقلاء مجانینی وجود دارند، اما احوالات آنها مانند بهلول، با جزئیات و مفصل نقل نشده است. نام برخی از این زنان عارف بدون توضیح زندگی و اقوال آنها ذکر می‌شود.

ریحانه و الهه (از بصره)، ذکاره(از بغداد) و عافیه مشتاقه(از بصره) زنانی هستند که سلمی صفت والهه یا مجنونه را به ایشان می‌دهد. بیشتر زنانی که لقب والهه یا مجنونه داشته‌اند و نامشان در گروه عقلای مجانین آمده است، شاعر هم بوده‌اند و احساسات تند و شوق سوزان و بی‌پایان درونی خود را بی‌پروا بیان می‌کردند.

عارفه‌ای به نام تحفه نیز بوده است که در مورد او نوشته‌اند که او را در تیمارستان بستری کرده بودند. سری سقطی به طور اتفاقی به آن تیمارستان رفته بود و او را دید که دیوانه نیست، بلکه عارفه‌ای است شوریده. به او گفت از اینجا بیرون برو و او در جواب سری گفت: «آنکه حبیب دل من است مرا مملوک بعضی ممالیک خود گردانیده است. اگر مالک رضا شود، بروم؛ و الا صبر کنم.»

همچنین میمونه السوداء، از زنانی است که ابوالقاسم نیشابوری نامش را در ردیف عقلای مجانین ثبت است.

زنان دیگری مانند آسیه بغدادی، حیونه اهوازی، عوسجه واسطی، سلمونه و زهراء والهه نیز در کتاب نخستین زنان صوفی به عنوان عقلاء مجانین ذکر شده‌اند.

نقش زنان در معنابخشی به زندگی خانوادگی و اجتماعی

عارفه‌های گمنام

اما در کنار زنانی که به عنوان عارف از آنها یاد و احوالات ایشان، هرچند مختصر ذکر شده است، باید از زنانی نام برد که در دایره عرفان گمنام هستند. زنانی که نامشان برده نشده است، اما پشتیبان عارفان نامدار بوده‌اند.

زن همواره در عرصه هستی و در همه جای جهان، فارغ از مکان و زمان بار سنگینی به دوش داشته است؛ زادن، پروردن و به بلوغ رسانیدن. قطعاً تأثیر بسیار مهم اندیشه و طریقت زندگی مادر بر فرزند، برای همه امری مسجل است. قطعاً هستند مردان عارفی که با شیر پاک مادرانشان، مست حب الهی شده، از منیت رهایی یافته‌اند.

در کنار مادران، همسران، خواهران و دیگر زنان اقوام نیز ممکن است بر عارفانی مؤثر بوده باشند. فارغ از مقوله تأثیرات مستقیم بر عارفان، صبر همسران برخی از ایشان به تنگدستی، و زندگی آنها با کسانی که از مال دنیا به گلیمی و خرده‌نانی اکتفا کرده‌اند، خود نوعی سلوک عرفانی است.

در کنار مادران و همسران، هستند زنان دیگری که در زندگی عارفان مؤثر بوده‌اند، همانطورکه بشر حافی می‌گوید که پارسایی را از خواهرم آموختم. او کوشش داشت آنچه که به دست مخلوق تهیه شده است، نخورد.

البته نقش خواهران عرفا در زندگی ایشان شایان توجه است و در داستان‌های آنها خواهران مقامی اغلب بسیار مهم دارند. وقتی عارف بزرگی چون بشر حافی، تحت تأثیر یک زن پرورش یافته است، بعید نیست برخی عارفان نامدار، که اینک نامشان معرِّف عرفان اسلامی است، پرورده گمنامانی باشند که به خاطر جو غلط حاکم بر زمانشان و استبداد مردان، امروزه از احوالات ایشان چیزی در دست نیست.

زندگی و نقش زنان عارف در هاله‌ای از ابهام است

میزان و کیفیت حضور زنان در عرصه عرفان اسلامی، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. اما این مسجل است که زنانی در این زمینه فعالیت داشته‌اند که از میان ایشان فقط سخنان و کرامات چند تن نقل شده است و از بقیه زنان عارف، اطلاعات کافی در دست نیست.

هرچند اطلاعات محدودی از زنان عارف نقل شده است، اما در همان اطلاعات محدود، سخنان نغز و اعمال شایسته‌ای از این زنان مشاهده می‌شود. رابعه عدویه، فاطمه نیشابوری و اخوات بشر حافی زنان عارفی که حتی مطالعه اندک اطلاعاتی از ایشان روح را جلا می‌دهد.

در کنار بانوانی که به عنوان عارف شناخته شده‌اند، همسران، مادران، خواهران و زنانی که با عارفان مراوده داشته‌اند نیز بر شیوخ عرفان مؤثر بوده‌اند و مطالعه زندگی ایشان می‌تواند سرچشمه مطالعات جدیدی در زمینه عرفان اسلامی باشد.

انتهای پیام/